ΣΧΕΔΙΟ «ΙΟΛΑΟΣ»: ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ ΑΠΟ ΔΑΣΙΚΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ.

 

Η τοποθέτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης Αμαρουσίου στη συνεδρίαση του ΔΣ της 15.7.20

Έχει σημασία να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι το σχέδιο που συζητάμε δεν βγήκε ξαφνικά από κάποια συρτάρια του δήμου ή της κυβέρνησης. Αποτελεί την εξειδίκευση της 4^ης Έκδοσης με την κωδική ονομασία «ΙΟΛΑΟΣ» (Νοέμβρης 2019) του «Γενικού Σχεδίου Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών εξ αιτίας Δασικών Πυρκαγιών» στα πλαίσια του «Γενικού Σχεδίου Πολιτικής Προστασίας – ‘’Ξενοκράτης’’». Μα αν σκεφτεί κανείς ότι συντάχθηκε για να επικαιροποιήσει την 3^η Έκδοση του 2013 με βάση κάποια χρήσιμα συμπεράσματα από την τραγωδία στο Μάτι, να το ξεχάσει. Στο υπ’ 8797/6.12.19 διαβιβαστικό της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας (ΓΓΠΠ) προς τους αποδέκτες, μεταξύ των οποίων και οι δήμοι, ξεκαθαρίζεται ότι: «Η αναθεώρηση αυτή κρίθηκε αναγκαία λόγω των διοικητικών και οργανωτικών αλλαγών που επήλθαν από την 3^η Έκδοση του σχεδίου και οι οποίες αφορούσαν κατά κύριο λόγο φορείς της κεντρικής διοίκησης».

Χρειάστηκαν να περάσουν έξη μήνες από τότε και να μπούμε στην έναρξη της νέας αντιπυρικής περιόδου για να διαπιστώσει η κυβέρνηση, με το υπ’ αρ. 3480/11.5.20 έγγραφο της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, ότι καμιά ανταπόκριση δεν βρήκε η πιο πάνω γενικόλογη, έτσι κι αλλιώς, 4^η  Έκδοση (Γενικό Σχέδιο «ΙΟΛΑΟΣ») από την πλευρά της Τοπικής Διοίκησης, Δήμους και Περιφέρειες. Έτσι, για να αποσείσει τις δικές της ευθύνες αλλά και για να προσθέσει στα νέα σχέδια των δήμων και τις αντιδραστικές διατάξεις του Ν.4662/7.2.20, μαζί με αυτές από το προηγούμενο αντιλαϊκό πλαίσιο, εκπόνησε και έστειλε στους δήμους ένα «Πρότυπο Υπόδειγμα Σχεδίου Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών εξ αιτίας Δασικών Πυρκαγιών» για «τη σύνταξη σχεδίων από τους δήμους». Σκοπός του, όπως σημειώνει στο πιο πάνω υπ’ αρ. 3480/11.5.20 έγγραφο, «είναι πρωτίστως η διευκόλυνση των δήμων στην άμεση σύνταξη ή ολοκλήρωση» των τοπικών τους Σχεδίων.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα «Υπόδειγμα – τυφλοσούρτη» προς τους δήμους, που όχι μόνο δεν τους διευκολύνει να συντάξουν αποτελεσματικά σχέδια για την αντιμετώπιση των έκτακτων, λόγω δασικής πυρκαγιάς, αναγκών αλλά:

(α) Από τη μια μεριά επιχειρεί να πειθαναγκάσει τα Δημοτικά Συμβούλια, υπερψηφίζοντας  το «δικό τους», δήθεν, τοπικό σχέδιο να εγκρίνουν - θέλοντας και μη - το σύνολο των δασοκτόνων διατάξεων των νόμων της αστικής τάξης, περιλαμβανόμενου και του Ν.4662/2020, τον οποίο σημειωτέον καταψήφισαν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, το καθένα για τους δικούς του λόγους, αλλά με μόνο το ΚΚΕ να αποκαλύπτει το βάθος και την έκταση των αντιλαϊκών, υπέρ του κεφαλαίου ρυθμίσεών του.

(β) Από την άλλη, και επί του πρακτέου:

·        Μεταφέρονται αρμοδιότητες και ευθύνες σε Δήμους, Περιφέρειες, ιδιώτες, τοπικούς μαζικούς φορείς, εθελοντικές οργανώσεις, ΜΚΟ, με στόχο την ακόμη μεγαλύτερη μείωση δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού και τη μεταφορά του κόστους για την αντιμετώπιση των έκτακτων αναγκών που δημιουργεί μια δασική πυρκαγιά (και γενικότερα σημαντικό μέρος του κόστους δασοπροστασίας και δασοπυρόσβεσης) μέσω της ανταποδοτικότητας εκ νέου στις πλάτες του λαού.

·        Στο καίριο και ζωτικής σημασίας ζήτημα της «Οργανωμένης Προληπτικής Απομάκρυνσης των Πολιτών» ενόψει απειλητικής δασικής πυρκαγιάς, η ευθύνη του κράτους  περιορίζεται στο να εισηγηθεί την απομάκρυνση, κατά κανόνα προς το Δήμαρχο, ο επί τόπου υπεύθυνος της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, ο οποίος όμως είναι ο μόνος που έχει ολοκληρωμένη, επιστημονικοτεχνικά και εμπειρικά θεμελιωμένη αντίληψη της εξέλιξης του φαινομένου. Όλα τα επόμενα ρίχνονται στις πλάτες, κατά κανόνα, του Δήμαρχου, όπως:

- (ι) Η απόφαση, αν θα παρθεί ή όχι, για την εκκένωση και ποιας ακριβώς περιοχής,

- (ιι) οι διάδρομοι της προληπτικής απομάκρυνσης,

- (ιιι) η έγκαιρη εξασφάλιση των απαιτούμενων προς τούτο μέσων και του έμψυχου δυναμικού, η διάταξη και ο συντονισμός τους ,

- (ιν) οι χώροι ασφαλούς συγκέντρωσης του κόσμου που απομακρύνεται, που εξαρτώνται απόλυτα από την πιθανολογούμενη εξέλιξη ενός φαινομένου, η κατεύθυνση του οποίου μπορεί να αλλάζει από στιγμή σε στιγμή και οι οποίοι «πρέπει να εξασφαλίζουν εκ των προτέρων όλες τις προϋποθέσεις υγιεινής  και ασφάλειας και να αποκλείουν το ενδεχόμενο της ανάγκης για εκ νέου απομάκρυνσή τους».

(γ) Ακόμη χειρότερα, σημειώνεται, και μάλιστα προβάλλεται ότι η εκκένωση μιας σοβαρά απειλούμενης από δασική πυρκαγιά περιοχής ανάγεται στην προσωπική ευθύνη του καθένα από τους κατοίκους της, σε μια εμφανή προσπάθεια να πέσει σε περίπτωση εγκλωβισμού το φταίξιμο για ανθρώπινες και υλικές απώλειες στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων. Είναι η μόνη περίπτωση για την οποία φαίνεται να «διδάχτηκαν» από την τραγωδία, αν όχι «έγκλημα», στο Μάτι!

Όλα τα παραπάνω, και πολλά άλλα, που περιλαμβάνονται στο «Υπόδειγμα – τυφλοσούρτη» της κυβέρνησης, έχουν περάσει αυτούσια  και στο κατ’ εικόνα και ομοίωση αυτού «Σχέδιο Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών εξ Αιτίας Δασικών Πυρκαγιών - ΙΟΛΑΟΣ» του δήμου Αμαρουσίου. Σχέδιο, πάντως, που με τη σειρά του παραμένει γενικόλογο, το οποίο εύστοχα χαρακτηρίζεται στην οικεία Πρόσκληση ως «Εγχειρίδιο», και απαιτεί συγκεκριμένη, τοπική και χρονική, εξειδίκευση, απαλλαγμένη - όσο γίνεται - από τις αντιλαϊκές, δασοκτόνες αλυσίδες του κυβερνητικού «ΙΟΛΑΟΥ», ώστε να αποτελεί πραγματικό Σχέδιο Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών, συγκεκριμένο και χρηστικό, προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες του δήμου.

Ιδιαιτερότητες, που στο δήμο μας έχουν τη δική τους ξεχωριστή σημασία, καθώς αρκετές περιοχές του περιβάλλονται ή βρίσκονται σε επαφή με δασική βλάστηση, η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις κατάφερε να επιβιώσει και στους ακάλυπτους χώρους πολυκατοικιών και άλλων κτηρίων. Οι μνήμες από τη φωτιά του 1981, που έκαψε το δάσος του Κοκκιναρά στη Κηφισιά και πέρασε απ’ το Β.Α. Μαρούσι, αυτές δεν πρέπει να σβήσουν!

Για όλους τους παραπάνω λόγους η Λαϊκή Συσπείρωση Αμαρουσίου καταψηφίζει το σχέδιο ΙΟΛΑΟΣ για το την πόλη μας.

Σε κάθε, όμως, περίπτωση δεν πρέπει να χάνουμε από τα μάτια μας τη γενική εικόνα του προβλήματος, που λέγεται «όροι και προϋποθέσεις για μια ολοκληρωμένη πολιτική προστασίας και αναβάθμισης των Δασών και των οικοσυστημάτων τους». Στο μείζον αυτό ζήτημα  επισημαίνουμε για μια ακόμη φορά ότι οι κατάλληλες πολιτικές και μέτρα για ουσιαστική δασοπροστασία παραμένουν ως συνειδητή επιλογή , όπως και προηγούμενα, στα αζήτητα του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης. Την τελευταία ειδικότερα εξαετία σε σειρά νόμων των κυβερνήσεών της περιέχονται διατάξεις, που προωθούν παραπέρα την καταστροφική για τα δάση επενδυτική παρέμβαση του κεφαλαίου με αποκλειστικό κριτήριο την εξασφάλιση του όσο γίνεται μεγαλύτερου κέρδους.

Από την πλευρά του το ΚΚΕ έχει δημοσιοποιήσει τις δικές του θέσεις. Στο πλαίσιο αυτών, επιβάλλεται να διεκδικήσει αγωνιστικά το οργανωμένο ταξικό κίνημα, οι μαζικοί φορείς τους δικούς τους άμεσους στόχους, μεταξύ των οποίων:

- Κατάργηση όλων των  αντιδασικών νόμων μαζί και του Ν.4662/2020.

- Ριζική αλλαγή και εκσυγχρονισμός του αντιπυρικού σχεδιασμού, της πυροπροστασίας και της Πολιτικής Προστασίας για την προστασία της ζωής και της περιουσίας του λαού και των δασικών οικοσυστημάτων και όχι για την κερδοφορία των επιχειρηματικών συμφερόντων.

- Αύξηση του μόνιμου προσωπικού στην Πυροσβεστική και στη Δασική Υπηρεσία. Ενίσχυση και ανανέωση του μηχανολογικού εξοπλισμού του Πυροσβεστικού Σώματος.

- Ενίσχυση και ανανέωση του εθνικού εναέριου στόλου αεροπυρόσβεσης και διάσωσης, προσαρμοσμένου επιχειρησιακά στα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά της χώρας, ενίσχυση του δυναμικού της επίγειας δασοπυρόσβεσης σε συνεργασία με τις δασικές Υπηρεσίες.

- Υλοποίηση των απαραίτητων δασοτεχνικών έργων, κάλυψη όλων των ελλείψεων της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας με κεντρικούς δημόσιους πόρους.-

 

Μαρούσι 15/7/2020

Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι της Λαικής Συσπείρωσης

Καρλατήρα Μαρία

Σίμου Ειρήνη