Μια νέα σχολική χρονιά ξεκινά και οι
γονείς βρίσκονται και πάλι αντιμέτωποι με ένα βουνό υποχρεώσεων και δυσκολιών
που καλούνται να ξεπεράσουν ώστε να μπορέσουν να δώσουν στα παιδιά τους ό,τι
καλύτερο μπορούν για τη μόρφωση και τη ζωή τους. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση υλοποιεί μια
πολιτική που συνεχώς υποβαθμίζει τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών, συνολικά
την εκπαιδευτική διαδικασία και φορτώνει νέα βάρη στις πλάτες των γονιών.
Στο Μαρούσι αυτή η πολιτική υιοθετείται σθεναρά
από τη δημοτική αρχή Αμπατζόγλου (ΝΔ). Ας δούμε ορισμένα χαρακτηριστικά
παραδείγματα:
→ Η κατάσταση με τη σχολική στέγη στο Μαρούσι
κρίνεται άκρως επικίνδυνη. Οι σχολικές μονάδες που παραμένουν σε λειτουργία
είναι «γερασμένες» και δεν έχει διενεργηθεί ο οποιοσδήποτε αντισεισμικός
έλεγχος, παρά τα αιτήματα του λαϊκού κινήματος της περιοχής. Υπενθυμίζουμε ότι,
από τα 60 σχολικά κτίρια στο Μαρούσι το 65% (39 κτίρια) έχουν χτιστεί χωρίς ή
με προβληματική αντισεισμική μελέτη και το 17% (10 κτίρια) χτίστηκαν με
ανεπαρκή αντισεισμικό κανονισμό (Α.Κ.). Μόλις το 3% (2 κτίρια) έχουν χτιστεί με
βάση τον επικαιροποιημένο Α.Κ. Τα παραδείγματα της παλαιότητας των κτηρίων
είναι πολλά. Θυμόμαστε όλοι τους σοβάδες να πέφτουν (2ο Λύκειο,13ο
Δημοτικό) και τα πλημμυρισμένα σχολεία (1ο Γυμνάσιο, 10ο
Νηπιαγωγείο). Ολόκληρες σχολικές μονάδες παραμένουν για δεκαετίες σε κοντέινερ
ή σε ενοικιαζόμενα κτήρια, με ότι αυτό συνεπάγεται για την υγεία παιδιών και
εκπαιδευτικών καθώς και τη διαδικασία της μάθησης (6ο Λύκειο, 5ο
Γυμνάσιο, 8ο Γυμνάσιο, 10ο Νηπιαγωγείο, 11ο
Νηπιαγωγείο, 18ο νηπιαγωγείο). Ακόμα και σε έξωση σχολικής μονάδας
γίναμε μάρτυρες με το σχολείο ακόμα να μην έχει την δικιά του μόνιμη στέγη (18ο
Νηπιαγωγείο).
Είναι φανερό λοιπόν ότι στο Μαρούσι -όπως και
γενικά- υπάρχουν άλλες προτεραιότητες στους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και
δεν μένει χρήμα και χρόνος για την αντισεισμική θωράκιση, το χτίσιμο νέων
σχολικών μονάδων και γενικά για τις ουσιαστικές ανάγκες του λαού. Η
προτεραιότητα τους είναι το “Μαρούσι: πόλος εθνικής και μητροπολιτικής
εμβέλειας με εξειδίκευση στις επιχειρήσεις, το υπερτοπικό εμπόριο, την αναψυχή,
τις υπηρεσίες υγείας, τον αθλητισμό και τη διοίκηση” όπως λένε. Δηλαδή η
προτεραιότητά τους είναι τα κέρδη των λίγων. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται
η μετεγκατάσταση του Καζίνο της Πάρνηθας, η απειλή της εμπορευματοποίησης του
Δάσους Συγγρού, του κτήματος Καρέλλα, του Πεντελικού Όρους (βούτηρο στο ψωμί
τους και η τελευταία πυρκαγιά στην Πεντέλη), η παράδοση των εγκαταστάσεων του
ΟΑΚΑ σε ιδιωτικά συμφέροντα. Σε αυτό το πλαίσιο απειλούν τους ελάχιστους
ελεύθερους χώρους που έχουν απομείνει, για να χτίσουν νέα μεγαθήρια, αντί να
αξιοποιηθούν για σχολεία, υγεία, πολιτισμό και αθλητισμό.
→ Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί ανοίξανε και 56
βρέφη βρέθηκαν «εκτός». Δηλαδή 56 οικογένειες είναι στον αέρα σε σχέση με τον
προγραμματισμό τους και καλούνται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη
μόρφωση των παιδιών τους. Πέραν τούτου, παραμένει το τραγικό γεγονός ότι
λειτουργούν μόνο 5 βρεφονηπιακοί σταθμοί σε έναν από τους μεγαλύτερους δήμους,
με ολόκληρες περιοχές να μην «καλύπτονται» από κάποιον σταθμό. Αν και η
επιστήμη, έχει αποδείξει την σημασία που έχει για την ανάπτυξη του παιδιού, η
ολοκληρωμένη διαπαιδαγώγηση σε αυτήν την τρυφερή ηλικία, διαχρονικά οι
κυβερνήσεις ασχολούνται µε τους παιδικούς σταθμούς, µε όρους υποβάθμισης,
υποχρηµατοδότησης, χωρίς να καλύπτουν µε ουσιαστικό τρόπο τις ανάγκες των
παιδιών. Εμείς όμως δε µπορούµε να πάµε πίσω από την ανάγκη να υπάρχει
ολόπλευρη, παιδαγωγική παρέµβαση στα κρίσιµα χρόνια της προσχολικής ηλικίας, με
κατάλληλο επιστηµονικό προσωπικό, σύγχρονα και ασφαλή κτίρια, υλικοτεχνική
υποδοµή.
→ Την ίδια στιγμή που όλοι στενάζουμε με την
ακρίβεια και ο μισθός εξανεμίζεται μέχρι τη μέση του μήνα, οι γονείς καλούνται
να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να ανταποκριθούν στις λίστες με τα σχολικά
αναλώσιμα που φέτος είναι ακόμα πιο «αλμυρές». Ήδη, μετά την κατάργηση των σχολικών επιτροπών, με
αποτέλεσμα την παραπέρα υποχρηματοδότηση της παιδείας, πολλά σχολεία δεν έχουν
ούτε τα βασικά που χρειάζονται για να είναι έτοιμα όταν χτυπήσει το 1ο κουδούνι
(από τα είδη καθαρισμού μέχρι και χαρτί και μελάνι). Παράλληλα, τα λαϊκά
νοικοκυριά βγάζουν το τεφτέρι για να υπολογίσουν ποιες εξωσχολικές
δραστηριότητες μπορούν να αντέξουν και ποιες όχι. Κατά τα άλλα «δημόσια και
δωρεάν» παιδεία…
Για εμάς τους κομμουνιστές είναι ξεκάθαρο.
Οι ανάγκες των παιδιών μας δεν είναι κόστος!
Η πρόσβαση στην παιδεία, στον πολιτισμό
και στον αθλητισμό δεν είναι πολυτέλεια και εμπόρευμα αλλά δικαίωμα. Τίποτα από
αυτά που δικαιούμαστε εμείς και τα παιδιά μας δεν είναι πολυτέλεια.
Καλούμε τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς,
τους μαθητές να οργανώσουν την πάλη τους μέσα από τα συλλογικά τους όργανα για
να έχουν τη μόρφωση και τη ζωή που τους αξίζει στον 21ό αιώνα.
Δε συμβιβαζόμαστε με αυτήν την κατάσταση.
Με αισιοδοξία, που αντλούμε από το χαμόγελο των παιδιών μας, οργανώνουμε την
πάλη μας και διεκδικούμε:
-Άμεση εκπόνηση ολοκληρωμένου
σχεδίου ελέγχου και αποκατάστασης όλων των σχολικών μονάδων με βάση τον
τελευταίο αντισεισμικό κανονισμό.
-Όλες οι σχολικές μονάδες να
έχουν την δικιά τους μόνιμη, σύγχρονη και ασφαλή στέγη
-Εγκατάσταση μηχανισμού
πυρασφάλειας σε όλες τις σχολικές μονάδες
-Μόνιμους διορισμούς
εκπαιδευτικών με βάση τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων. Κανένας μαθητής
χωρίς την παράλληλη στήριξη που χρειάζεται.
-Μέχρι 15 μαθητές στην Α’ και
Β’ Δημοτικού και μέχρι 20 στις υπόλοιπες τάξεις.
-Κανένας μαθητής μακριά από το
σχολείο της γειτονιάς του.
-Κατάργηση του ΦΠΑ στα σχολικά
είδη.
-Σύγχρονη, αναβαθμισμένη,
δημόσια και δωρεάν προσχολική αγωγή. Κανένα βρέφος και παιδί εκτός παιδικών
σταθμών.
-Δωρεάν πρόσβαση στον
πολιτισμό και τον αθλητισμό.
-Κάλυψη των αναγκών του Δήμου
από τον κρατικό προϋπολογισμό για να μη βάζουν οι δημότες διαρκώς το χέρι στην
τσέπη.
Γραφείο Τύπου,
11/9/2024