Για τον Κανονισμό Καθαριότητας του Δ. Αμαρουσίου - Τοποθέτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Δημοτικό Συμβούλιο (27/6/2024) (βίντεο)

 

Μια βαθειά εισπρακτική αντίληψη διαπερνά το σύνολο του Κανονισμού, που σηματοδοτείται με πληθώρα προστίμων για 65 συνολικά παραβάσεις, όπως αυτές περιγράφονται σε ισάριθμες παραγράφους στο Παράρτημα Ι του Κανονισμού. Ενός Κανονισμού, το σώμα του οποίου αποτελεί τυφλή αντιγραφή του αντιλαϊκού κυβερνητικού υποδείγματος της ΚΥΑ 119776/2021 (ΦΕΚ 5888 Β/15.12.21), με δυο - τρεις αμελητέες προσθήκες.

Όπως και σε άλλα κείμενα των μηχανισμών του αστικού συστήματος επιστρατεύεται και εδώ, στο εισαγωγικό μέρος του Κανονισμού, η ψευδεπίγραφη φοροληστρική αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» με την επί το αντιλαϊκότερο εξειδίκευσή της «πληρώνω όσο πετάω» στο πλαίσιο και «των αρχών της κυκλικής οικονομίας». Δηλαδή της καπιταλιστικής παραγωγής, που υλοποιείται με αποκλειστικό κριτήριο την πάση θυσία επίτευξη του επιδιωκόμενου ποσοστού κέρδους. Ειδικότερα για το σύστημα «Πληρώνω όσο Πετάω», δηλαδή «πληρώνω ανάλογα με το βάρος των απορριμμάτων που παραδίδω στο δημοτικό σύστημα καθαριότητας», προβάλλεται ο ανυπόστατος ισχυρισμός ότι «συμβάλλει στη δίκαιη χρέωση των πολιτών/επιχειρήσεων»! Μα αν ισχύσει το σύστημα αυτό τα τεράστια εμπορικά μεγαθήρια και τα συγκροτήματα γραφείων και υπηρεσιών, που έχουν κατακλύσει την πόλη, μόνο ψίχουλα θα πληρώνουν. Και αυτό, τη στιγμή που η λειτουργία τους, και όσων ακόμη προγραμματίζονται για την επόμενη 3ετία, αποτελεί βασικό παράγοντα για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των λαϊκών στρωμάτων στο Μαρούσι.

Σημειώνουμε ακόμη ότι οι εργαζόμενοι του δήμου στον τομέα της καθαριότητας, λάμπουν δια της απουσίας τους από τον Κανονισμό καθώς απουσιάζει κάθε δέσμευση σχετική με τους κανόνες για την υγιεινή και ασφάλεια της εργασίας τους αλλά και για το μόνιμο εργασιακό καθεστώς πολλών από αυτούς. Αντίθετα, τους θυμάται όταν πρόκειται να τους χρησιμοποιήσει ως φοροεισπρακτικό μηχανισμό για την αποδοτικότερη λειτουργία του ευρύτατου δικτύου προστίμων που προβλέπεται στο Παράρτημα Ι του Κανονισμού. Στο άρθρο 34  «Διαδικασία επιβολής κυρώσεων» προβλέπεται, πέραν των Προϊσταμένων των οργανικών μονάδων, η δυνατότητα «να ανατίθενται με απόφαση Δημάρχου και σε προσωπικό της Διεύθυνσης Καθαριότητας και Ανακύκλωσης και  της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος και Ποιότητας Ζωής» καθήκοντα βεβαίωσης των παραβάσεων με την αναγραφή και του προβλεπόμενου στον Κανονισμό προστίμου. Συνεπικουρούμενοι, μάλιστα, και από το φάντασμα του παρελθόντος που ακούει στο όνομα  «Δημοτική Αστυνομία» και κάθε τόσο επανέρχεται!

Εντέλει το περιεχόμενο του κυρίως σώματος του Κανονισμού (εισαγωγικό μέρος και άρθρα 1 έως 34), χωρίς το διεξοδικό Παράρτημα των προστίμων, είναι χωρισμένο σε δύο μέρη: Σε αυτό που αναφέρεται στις δήθεν «Υποχρεώσεις του Δήμου» («Κεφάλαιο  Β») και σε αυτό που αναφέρεται στις «Υποχρεώσεις» των άλλων (Κεφάλαια Γ έως Η). Για το πώς κατανέμονται οι υποχρεώσεις αυτές μας προδιαθέτει το άρθ. 5, στο οποίο προσδιορίζονται οι «υπεύθυνοι τήρησης του παρόντος Κανονισμού» και από το οποίο απουσιάζει κάθε αναφορά στο ΝΠΔΔ, που λέγεται «Δήμος Αμαρουσίου», και στη Διοίκησή του.

Πράγματι, το σχετικό άρθ. 6 («Καθορισμός υποχρεώσεων του Δήμου») περιορίζεται σε μια συνοπτική αποδελτίωση:

• των αρμοδιοτήτων και υποχρεώσεων των δήμων «όπως προκύπτουν από το άρθρο 222 [σ.σ.: πρόκειται για το άρθρο 228] του ν. 4555/2018, τις διατάξεις του ν. 4819/2021, το ΕΣΔΑ και το Εθνικό Πρόγραμμα Πρόληψης Δημιουργίας Αποβλήτων» και
• των στόχων ή/και υποχρεώσεων, που έχουν τεθεί γενικά για όλους τους δήμους της χώρας από τις διατάξεις αυτές.

Διατάξεις, όμως, από τις οποίες στο συζητούμενο Κανονισμό απουσιάζουν οι πλέον σχετικές, αυτές του Τοπικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων (ΤΣΔΑ – 2021) του δήμου! Και φυσικά δεν πρόκειται για τυχαία παράλειψη αλλά για σκόπιμη απόκρυψη ώστε να μην αποκαλυφθεί η καραμπινάτη υστέρηση του δήμου ως προς τους στόχους, που ο ίδια η Διοίκησή του είχε θέσει, ως προς την ανακύκλωση και όχι μόνο. Με τη μεθόδευση αυτή η τυφλή αντιγραφή εν έτει 2024 του εν έτει 2021 κυβερνητικού υποδείγματος, ως «Κανονισμού Καθαριότητας του Δήμου Αμαρουσίου», χωρίς ίχνος προσαρμογής του στα σημερινά δεδομένα του δήμου, οδηγεί σε παραπλανητικές διαπιστώσεις για ανύπαρκτες «επιδόσεις», που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Οι περιπτώσεις αυτές είναι πάμπολλες, πάνω από είκοσι (20), και αναφέρουμε ενδεικτικά την παρακάτω:

Στην παρ.6.2 του προτεινόμενου Κανονισμού «Δημιουργία Κέντρων Δημιουργικής Επαναχρησιμοποίησης Υλικών (ΚΔΕΥ)³» διαβάζουμε ότι: «Ο Δήμος υλοποιεί ένα τουλάχιστον Κέντρο Δημιουργικής Επαναχρησιμοποίησης Υλικών (Κ.Δ.Ε.Υ.) έως το τέλος του έτους 2023». Φυσικά, ουδέν αναληθέστερο!

Με τη λαθροχειρία αυτή η δημοτική Αρχή επιχειρεί να θέσει εαυτήν «εκτός κάδρου», τη στιγμή που με την πολιτική της και τα τραγικά της αποτελέσματα στο ζήτημα της ορθολογικής διαχείρισης των απορριμμάτων – στο πλαίσιο και της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων για τη διαχείριση των αποβλήτων διαχρονικά - δικαιούται επάξια μια θέση στη λίστα των μεγαλο-ρυπαντών της πόλης. Αποτελέσματα, που καμία σχέση δεν έχουν  με τους δεσμευτικούς, υποτίθεται, στόχους του δικού της Τοπικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων. Σχεδίου, που εγκρίθηκε «εν κρυπτώ και παραβύστω» το Μάη του 2021 από την Επιτροπή Ποιότητας Ζωής του δήμου χωρίς να τεθεί για συζήτηση και λήψη απόφασης στο Δημοτικό Συμβούλιο, ούτε καν προς ενημέρωση, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις των συμβούλων της Λαϊκής Συσπείρωσης. Με την ανακύκλωση, ειδικότερα, να είναι μόνιμα καθηλωμένη σε μονοψήφιο ποσοστό παρά την τεράστια οικονομική αφαίμαξη των λαϊκών νοικοκυριών και με τα σχέδια για διάφορες τοπικές εγκαταστάσεις («Πράσινο Σημείο», «Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων», οργανωμένες «Γωνιές Ανακύκλωσης») να παραμένουν στα χαρτιά.

Το αντίθετο συμβαίνει για τις «Υποχρεώσεις Πολιτών», παρεμπιπτόντως δε και φορέων, καθώς με τα άρθρα από 8 έως 32 εξαντλούνται όλα τα περιθώρια για να στοιχειοθετείται κάθε πιθανή αλλά και απίθανη παράβαση προκειμένου να καλυφθεί η ευρύτατη γκάμα των προτεινόμενων προστίμων. Αρκετές μάλιστα από τις υποχρεώσεις αυτές, η μη συμμόρφωση με τις οποίες συνεπάγεται επαχθεί πρόστιμα, είναι αδύνατον να καλυφθούν καθώς δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες υποδομές! Αναφέρουμε ενδεικτικά την περίπτωση του άρθ.10 «Υποχρεώσεις για τα απόβλητα κηπουρικών εργασιών» σύμφωνα με την οποία: «α) Φύλλα, ξερά άνθη, υπόλοιπα καθαρισμού κήπων, γκαζόν, κλαδιά, κλαδέματα σε θρυμματισμένη μορφή κ.τ.λ., εάν έχουν μικρό όγκο και βάρος τοποθετούνται εντός των καφέ κάδων ή μεταφέρονται στο πλησιέστερο πράσινο σημείο, …». Μα ούτε δίκτυο καφέ κάδων υπάρχει στο δήμο ούτε «πράσινο σημείο»!

Εν ολίγοις θύματα του «προστιμολογίου» είναι και πάλι τα λαϊκά νοικοκυριά, οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι μικρέμποροι, οι πωλητές στις λαϊκές αγορές.  Εδώ η Διοίκηση ξεπερνάει και τον ίδιο της τον εαυτό καθώς στις 19 περιπτώσεις προστίμων, που περιλαμβάνονται στο Παράρτημα ΙΧ – οδηγό του μέρους Β’ του ν.4819/21, προσθέτει στον Κανονισμό της άλλες 46 με τη μεγάλη πλειοψηφία τους να στρέφεται κατά του λεηλατημένου λαϊκού εισοδήματος. Το πλήθος των περιπτώσεων αυτών και η ανάλυσή τους εύλογο είναι να ζαλίσει και τους ίδιους τους συντάκτες του. Έτσι:

- Στην υπ’ αρ. 32 περίπτωση βλέπουμε ότι για την «επικόλληση αυτοκόλλητων κ.λπ.» ακόμη και σε «εξωτερικό χώρο σχολείων» «επιβάλλεται πρόστιμο δύο χιλιάδων (700) € και σε περίπτωση υποτροπής τεσσάρων χιλιάδων (1.500) €.».

- Στην υπ’ αρ. 40 περίπτωση, που αναφέρεται στην εγκατάλειψη μέσων διαφήμισης και υπολειμμάτων τους, αναγράφεται: «Πρόστιμο: 1467,35 - 29.347 €.»!

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι το προτεινόμενο ως «Κανονισμός Καθαριότητας» πόνημα κυβέρνησης – δημοτικής Αρχής, με δεδομένη την έλλειψη έμψυχου δυναμικού και ολοκληρωμένου και λειτουργικού δικτύου συλλογής προδιαλεγμένων στην πηγή αποβλήτων στο Μαρούσι, αποσκοπεί στην παραπέρα αφαίμαξη της λαϊκής οικογένειας αλλά και στη μετατόπιση των υποχρεώσεων της δημοτικής Αρχής για μια πόλη καθαρή στην ατομική ευθύνη των λαϊκών στρωμάτων της πόλης.

Η Λαϊκή Συσπείρωση τον καταψηφίζει και δηλώνει ότι θα κάνει κάθε προσπάθεια ώστε το τερατούργημα αυτό να μείνει στα χαρτιά.